Een tijdje terug al weer werden enkele oude brieven die mijn oma nog had liggen door mijn moeder ingescand. Ze deed dit om ze goed te bewaren, maar ook om ze met andere familieleden te
delen.
Dit voorjaar kwam ik deze scans ineens weer tegen, ik was al weer een beetje vergeten dat deze brieven er waren. Omdat het toen bijna 4 en 5 mei was, ben ik de brieven gaan lezen. Er eenmaal aan
begonnen kon ik niet meer stoppen. Wat bijzonder om de brieven van mijn overgrootvader te lezen die hij tussen augustus 1944 en januari 1946 naar zijn moeder schreef en waarin hij het leven van
zijn gezin tijdens het laatste jaar van de oorlog beschreef.
Nadat ik alle brieven had doorgelezen, ben ik ook begonnen met het uittypen van de brieven.
"De waterleiding heeft niet nog maar een klein straaltje, tamelijk zwart water. Gedurende de meeste tijd van de dag haalt het de 1e verdieping niet. Op het lab waar de 1e verdieping heel hoog is, is alleen maar gelijkvloers wat water. Boven is er niets. Er is maar 3/24 per dag gas. Voor de rest zijn we ook “gas loos“."
Een stukje uit de brief september 1944.
"Er was maar één oplossing: een ander ding ervoor in de plaats. Maar hoe? Tenslotte heeft het lab, dat ons al in menig opzicht redding heeft verschaft, ook hier de uitkomst gebracht. Een van de instrument makers verklaarde zich bereid om er een in elkaar te zetten van plaat en vuurvast steen. Nu is hij een kerel die uitstekend werkt. Om wat op te schieten, zelfs het rooster moest zelf worden gemaakt omdat er niets meer te krijgen is, heb ik 14 dagen elke ochtend en vele middagen mee gewerkt. Het was kluiken, vijlen, zagen enz: maar tenslotte is er een noodkacheltje uitgegroeid, wat er wezen mag. We treuren, alleen maar, dat we het niet maanden eerder hebben gehad. Er zit een oventje aan, het biedt plaats voor wel 8 pannetjes tegelijk en geeft een zeer aangename warmte."
Een stukje uit de brief van februari 1945
Ik vind het zo enorm bijzonder om te lezen hoe mijn oma, toen 15 jaar oud de Oorlogswinter doormaakte. Niet alleen het leven thuis, maar ook welke oorlogsrampen ze van dichtbij meemaakte of hun
familie van dichtbij mee maakte. Alle momenten die in de brieven beschreven worden, heb ik verder ook op gezocht.
Ik heb natuurlijk altijd geweten dat mijn oma als jong meisje de oorlog heeft meegemaakt, maar door het leven van deze brieven komt het allemaal nog zo veel dichter bij.
Reactie schrijven